De Popprijs kent een roerige geschiedenis sinds de prijs in 1986 voor het eerst werd uitgereikt. Sommige winnaars werden als helden onthaald, andere waren een grote verrassing. In deze reeks praten oud-winnaars over de Popprijs en wat deze voor hen betekenden.
Mathilde Santing: de eerste winnaar van de Popprijs (1986)
Zangeres Mathilde Santing was de eerste winnaar van de Popprijs. Ze won de (toen nog BV, van BeroepsVereniging) Popprijs in 1986 en troefde daarmee The Nits en Kiem af. De Popprijs werd nog niet uitgereikt tijdens Noorderslag: ze ontving de prijs in de Amsterdamse discotheek Escape. De jury bestond uit muzikanten en muziekjournalisten.
Uit het juryrapport Popprijs 1986
“Mathilde Santing heeft mooie en herkenbare zang. Bovendien kent ze haar beperkingen en sterke kanten en weet ze een repertoire tot een eenheid te maken, waarbij ze opnieuw de waarde van de melodie benadrukt."
Mathilde Santing over het winnen van de Popprijs (1986)
“Ik kan de winst van de Popprijs nog heel goed herinneren, ook al is het inmiddels bijna veertig jaar geleden. Ik was heel blij met het winnen van de prijs. Elk jaar wanneer de winnaar bekend wordt gemaakt, wordt ook mijn naam weer even genoemd. Toen ik won, was net mijn tweede album Water under the bridge verschenen. De winst was overweldigend, want iedereen kende je opeens en ik was vaak op de radio te horen. Ook kreeg ik een platencontract in Engeland. Desondanks was mijn zelfvertrouwen niet erg groot; zelfs als je succes hebt, kun je nog steeds een imposter syndrome hebben.”
Slimme clausule
“Ondanks dat ik een goede muzikale opleiding en veel zangles had gehad, zag ik mezelf jarenlang niet als zangeres. Ik stopte zelfs met zingen om muziekwetenschap te gaan studeren. Uiteindelijk ben ik met een begeleidingsmachine een mix van interpretaties van jazz-standards, popklassiekers en wereldmelodieën gaan zingen. Dat werd mijn debuut, een mini-lp met liedjes van o.a. Elvis Costello, Beach Boys en Frank Sinatra. Het was een bijzondere combinatie van pop en jazz en werd een groot succes. Doordat ik bij een bevriende band had gezien hoe gevaarlijk de platenindustrie was, nam ik een clausule op in mijn contract waarin stond dat ik bij veel succes weg mocht. Dat bleek achteraf gezien maar goed ook, want toen ik succes had wilde het label dat ik precies hetzelfde zou gaan doen bij een nieuwe plaat. Zo kon ik overstappen naar een andere platenmaatschappij en ontsnapte ik aan de dwang om mijn eigen succes te moeten herhalen. Want voor Water under the bridge, mijn volgende album, nam ik allemaal nieuwe composities op. Ik denk dat dat herkend werd door de jury.”
Vereerd
“Dat de jury van de BV Popprijs bestond uit muzikanten en muziekjournalisten, vond ik waanzinnig, ik voelde mij vereerd en ik denk dat ik die prijs won omdat dat soort mensen mochten bepalen. Die hebben oren en wisten dat was ik maakte, bijzonder was. Niet zoals die rare dingen die nu over muziek worden gezegd zoals je die nu soms hoort bij The Voice of Holland. Zo praten muzikanten niet over muziek. De uitreiking was in de Escape in Amsterdam. Dat was destijds een beetje een homotent, volgens mij compleet met dark rooms. Ik was er nog nooit geweest, ik was een jong kuikentje en kende alleen de bandjeswereld. Dat de Popprijs zou uitgroeien tot de belangrijke prijs die het is nu is, had ik nooit kunnen bedenken. Nog altijd staat het beeldje dat bij de prijs hoort, in mijn woonkamer. Zelf hoop ik dat Daniël Lohues ‘m een keer wint. Ik ben dol op hem en zijn muziek.”
Website: mathildesanting.com
